Ik ben geen leugenaar, behalve als ik in een restaurant slecht gegeten heb en de ober vraagt: “Heeft het gesmaakt?”.
Wat ik wil zeggen is:
“Wat denk jezelf? Afbakbroodjes in een mandje, met een potje kruidenmargarine ernaast. Net ontdooide carpaccio die uitlekt op mijn bord, gevolgd door een bordje pasta met droge doorbakken tonijn. Over de weke weëe tiramisu kan ik niet eens spreken zonder emotioneel te worden, die laat ik maar gewoon staan zonder commentaar. Om het samen te vatten: Nee, het smaakte niet”.
Wat ik zeg is:
“Ja hoor.”
Wie wil eerlijkheid in een restaurant? Het risico dat een gezellige avond wordt afgesloten met een onappetijtelijke discussie is te groot. Een kort ‘ja hoor’ geeft aan dat het allemaal niet best was, maar dat je geen zin hebben in gedoe over en weer. De ober accepteert dit altijd opgelucht.
Als hij mij ‘nog een fijne avond’ wenst zie ik ‘m denken: “Nu maar hopen dat ze geen slechte review achterlaat op internet, daar zou ik toch een nare smaak aan over houden”.
Ooit heb ik weleens gezegd dat het niet smaakte en toen zei de serveerster: “Oh” en ruimde gewoon af. 😀
Het moet echt wel vreselijk zijn voor ik zou reageren. Net als jij zeg ik ja hoor op zo een manier dat duidelijk is dat ik neen hoor bedoel. Maar eigenlijk zou ik toch véél liever duidelijk kunnen zeggen wat er dan wel precies mis was. Misschien een cursus volgen: Reageren op restaurant: Hoe doe ik het?
Mijn kritiek op de ambtenaren in mijn wijk is altijd dat ze moeten leren om NEE te zeggen. Veel aannemers rommelen maar wat aan omdat ze gewoon betaald krijgen. Nee is niet altijd even leuk om te horen maar wel duidelijk!
Bij een restaurant is dat hetzelfde.
Vriendelijke groet,
Tja, ik zeg, cursus klantgerichtheid? Ik gaf laatst feedback aan de eigenaresse van een pannenkoekenhuis in het midden van het land over het feit dat zij samen met haar collega bij de ingang aan het roken was. En dat dat voor mij niet bepaald uitnodigend was aangezien ik door een walm van rook naar binnen ging en bij de toiletten nog de rook ruiken kon. Antwoordde ze: “ik heb nog nooit eerder klachten gehad” Ha, waarschijnlijk is er nog nooit iemand geweest die er iets van gezegd heeft en zijn deze klanten alleen nooit terug geweest. Soms word ik er moe van. Aan de andere kant, het houd mij van de straat 😉
Slightly-off topic: de meest hilarische vraag van een serveermevrouw die ik ooit kreeg was “En, was ’t een beetje weg te werken?” in hardcore Amsterdams. 😀 Waarop ik naar waarheid kon antwoorden dat het de beste uitsmijter was die ik ooit gegeten had.
Maar inderdaad, over het algemeen viel het aangebodene me in de afgelopen jaren vaker tegen dan mee, maar ik heb het nooit aangedurfd om “Nou, eigenlijk was deze bagger-uit-een-emmertje-van-de-Hanos voor 20 euro, geserveerd door iemand die hier liever niet wil zijn en die ik ongeveer heb moeten sméken om een bestelling te kunnen plaatsen, een complete verspilling van tijd, geld en levensvreugd” te zeggen. Ik ga gewoon nauwelijks nog uit eten.
ik heb maar één keer geklaagd, maar toen was het ook echt niet te eten. Aangebrand en bremzout. O, nee, nog een keer toen er toch paprika in zat, helder zichtbaar, nadat ik toch echt verteld had dat ik allergisch ben voor paprika. Toen er vervolgens gereageerd werd met: O, maar u kunt het er zo uithalen, zijn we opgestaan en weggegaan. Maar dat is lang geleden.
At least the Spanish after dinner drink in an Italian restaurant was nice if nothing else was!! 🙂
True Stacy, and did we pay for that or was it on the house? I wondered walking home.
Ik heb ooit na een hap om de rekening gevraagd.
Vriendelijke groet,
Jij durft!
Maar goed dan, dat je de frustratie van je af kunt achrijven! Zo’n recensie “verdient” eigenlijk wel naam en adres! Haha
Nee, ik schrijf nooit negatieve recensies als ik in het restaurant zelf heb gezegd dat het OK was. Vind ik dan ook weer zo laf namelijk.
Herkenbaar, ze moeten het wel heel bont maken als ik ‘Ja hoor’ niet meer over mijn lippen krijg. Andersom is leuker: borden en schaaltjes die nog net niet schoongelikt zijn en dan antwoorden: “Gaat wel”, met een big grijns natuurlijk.
Gevoel voor understatement Petra!
Wij aten ooit in een (plattelands)restaurant. De ober vroeg na afloop niet ‘Heeft het gesmaakt’, maar keek naar de schotels en sprak de onvergetelijke woorden: ‘Zo, u heeft ook goed uw best gedaan!’ Wij bleven sprakeloos achter.
Ik kan me zoiets helemaal voorstellen! LOL!