zine zonder focus
Het had wat voeten in aarde, maar ik was er. Vrijdagavond 21:30 liep ik Arti et Amicitiae binnen. Ik twijfelde nog even, omdat voor me een clochard-look-a-like dezelfde deur koos als die ik dacht te gaan kiezen. Eén moment overwoog ik een rechtsomkeer, maar ik was vast voornemens mijn provinciale referentie- en denkkader niet met me aan de lees verder
“Ik dacht zelf aan de brunette versie van Claire Underwood’s kapsel.” De kapster kijkt me vragend aan. “Wie?” Ik: “Claire Underwood, House of Cards, Netflix”. Ze blijft me vragend aankijken: “Is dat op tv?”. Nee, deze instructie wordt ‘m niet. Ik beschrijf het kapsel van Claire Underwood. Gelukkig begrijpt de kapster het nu meteen: “Ohhh, Caroline Tensen!”. Ik lees verder
Ik heb een nominatie. Ik ben genomineerd. Voor het eerst in mijn leven wordt mijn naam genoemd. En dan is het niet eens mijn echte, maar soit. Een of meer van jullie, lezers van mijn blog, hebben blijkbaar de moeite genomen mij te nomineren voor de titel ‘Blogger des Vaderlands’. Hilariteit en relativering alom natuurlijk, lees verder
Daar sta ik dan, te midden van 50.000 mensen en samen zingen we het Wilhelmus. Het is de eerste keer dat ik in het openbaar het Wilhelmus zing bedenk ik. Vijfenveertig jaar en nog nooit echt een gelegenheid gehad om voluit het volkslied mee te galmen. Maar nu kan het. Het volk is bij elkaar gekomen. lees verder
Boeken die ik van anderen krijg, eindigen vaak ongelezen in mijn boekenkast. Ik heb een lastige smaak als het om boeken gaat. Het is niet gauw goed. Cutting for Stone van Abraham Verghese, accepteerde ik in dankbaarheid en dacht, ‘weer één voor de boekenkast’. Ik las nog net de covertekst, samengevat: een Indiase non baart lees verder